|
|
Wat erkenning
al niet kan doen
Ik voel me gelukkig, eindelijk niet meer
alleen,
het gaat weer goed met me, ik praat gewoon met iedereen.
Ik wordt nu begrepen, wat ik dacht dat niet kon,
ik ben er ook pas achter, toen deze dag begon.
Eindelijk een paar mensen die niet schrikken van de waarheid, maar
die juist geinteresseerd zijn in mijn werk,
ik heb respect voor die mensen, hun innerlijk is sterk.
Allemaal dachten ze dat ik geen gevoelens had, dat deed mij pijn,
ik zie hoe hun ogen geopend worden, ze gaan proberen te begrijpen, dat
gevoel vind ik fijn.
Ik kan nu praten over hoe ik me voel,
en iedereen begrijpt wat ik bedoel
Mijn agressie gaat weg, ik draai niet meer door,
Ik hoop dat het zo blijft, ik ga ervoor .
Ik zie weer de zin van mijn leven, die ben ik vaak kwijt,
dat gebeurt me wel vaker, daarna heb ik altijd spijt
Ik voel weer de liefde, voor al dat wat leeft,
ik heb weer respect, voor alles wat geeft.
Ik geniet weer van regen, de zon en de wind,
Ik heb jullie eindelijk begrepen, ik ben zo blij als een kind.
Jullie hebben ook gevoelens, maar jullie sluiten ze op,
Ik laat ze lekker hun gang gaan, ze brengen me naar de top.
Ik heb mijn angst overwonnen, mijn angst voor de mens,
Ik word nu eindelijk begrepen, jij hebt vervuld mijn wens.
Ik wil jullie danken, danken voor jullie onbewuste hulp,
Jullie zij het bewijs dat ik gelijk heb, zodat ik ook op school kan
kruipen uit mijn schulp.
Geschreven door Dave Muyen 26/11/'98
|
